POSTA POSTA HATIRALAR…
“Posta posta hatıralar ortalarda yar” Diye devam eder gider merhum usta müzisyen KAYAHAN’ın bu güzel şarkısı.
…
Sizi otuz beş, kırk yıl öncesi Ankara’sına götüreceğim şimdi
…
Ulusta büyük postanenin yanından yukarı doğru uzanan bir cadde, ismini posta binasından alan dar ve kalabalık bir cadde, Posta caddesi.
Bayramlar ve yılbaşına yakın, aşağı taraftan Sanayi caddesiyle kesiştiği yere kadar her iki tarafına da kartpostalcılar stant açarlardı. Standlarda renkli renkli farklı konulu kartpostallar dizilmiş alıcısını beklerdi. Stand önlerinde insanlar ( askerler, gurbetçiler, öğrenciler ) sevdiklerine, ailesine, yavuklusuna yollayacağı kartpostalı seçerlerdi ve genelde seçilen kartpostal Ankara manzaraları idi..
Ben de o kalabalığa karışır kartpostal deryasına dalar, hayran hayran seyrederdim etrafı. Harçlığımın ederince kartpostal ve zarf satın alıp evin yolunu tutardım. Gerek Ankara da ki gerekse memleketteki akrabalarımıza yazar postalardım sonrasında.
Hatta hiç unutmuyorum yıllar sonra (rahmetli) anaannem çocukluğumda kendisine gönderdiğim kartpostalları sakladığı dolaptan çıkarıp önüme koyduğunda hem çok şaşırmış hem de çok duygulanmıştım.
İşte bu anılar benim belleğimde yer etmiş ve hala tazeliğini muhafaza eder.
Belki inanmayacaksınız çocukluğumdan kalma kartpostallar hala kitaplarımın arasında durur. O günlerden bergüzar olarak…
Yani diyorum ki bayramlarda yılbaşlarında alışkanlık haline getirdiğimiz şu sanal, soğuk mesajlaşmalar yerine sıcacık samimi sevgimizle, el yazımızla doldurulmuş kartpostallar atalım dostlarımıza sevdiklerimize.
Belki de yıllar sonra bir gün bu günlerden bir hatıra olarak karşımıza çıkar.
Kim bilir…
Ne demişler “Söz uçar yazı kalır”